கொஞ்சம் அமுதம் கொஞ்சம் நஞ்சு 9: குடிநீரில் பூச்சிக்கொல்லி கண்காணிக்கப்படுகிறதா?

பாட்டில் குடிநீர் எப்படிப்பட்ட உடல்நலப் பாதிப்புகளை ஏற்படுத்துகிறது என்று பார்த்தோம். அதற்கு அடிப்படையாக இருந்தது அறிவியல் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் மையம் (சி.எஸ்.இ.) நடத்திய ஆய்வு.

பாட்டில் குடிநீரில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருப்பது தொடர்பான பகுப்பாய்வுக்காக, டெல்லியில் விற்பனை செய்யப்படும் 17 பாட்டில் குடிநீர் மாதிரிகளையும், மும்பையில் விற்பனை செய்யப்படும் 13 பாட்டில் குடிநீர் மாதிரிகளையும் சி.எஸ்.இ. சேகரித்தது. இரண்டு வகையான பூச்சிக்கொல்லிகள் இருக்கின்றனவா என்று சி.எஸ்.இ. ஆய்வகம் பரிசோதனை மேற்கொண்டது. ஒன்று ஆர்கனோகுளோரின், இன்னொன்று ஆர்கனோபாஸ்பரஸ்.

பரிசோதனை முடிவில் மிகவும் பொதுவாகக் கண்டறியப்பட்ட பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்கள் லிண்டேன், டி.டி.டி., மாலத்தியான், குளோர்பைரிஃபாஸ். பெரும்பாலான மாதிரிகளில் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத அளவுக்குப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்கள் இருந்தன. பாதுகாப்பான குடிநீருக்கான தரநிர்ணயத்தை மோசமாக மீறும் வகையில், பல மாதிரிகளில் ஐந்து விதமான பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்கள் இருந்தன.

நமக்கு என்ன பிரச்சினை?

டெல்லியில் சேகரிக்கப்பட்ட ஒவ்வொரு பாட்டில் குடிநீர் மாதிரியும் ஐரோப்பிய பொருளாதாரக் குழு நிர்ணயித்துள்ள அதிகபட்ச அளவைவிடவும், 36 மடங்கு அதிகப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சத்தைக் கொண்டிருந்தன. இதில் பிஸ்லெரி, கின்லே போன்ற நிறுவனங்களும் அடக்கம் என்று சி.எஸ்.இ. தெரிவிக்கிறது. எப்படியிருந்தாலும் அது டெல்லியில் 13 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்த பரிசோதனை தானே, அதனால் நமக்கு என்ன ஆகப் போகிறது என்று நினைக்கலாம்.

நம்மூரிலும் அதே நிறுவனங்களின் பாட்டில் குடிநீர் விற்பனை செய்யப்படுகிறது. டெல்லி மாதிரிகளில் அதிகப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருந்ததற்குக் காரணம், பசுமைப் புரட்சி மிகவும் பரவலாக நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட பஞ்சாப், ஹரியாணாவுக்கு அருகில் அந்த மாநிலம் இருப்பதைச் சொல்லலாம். தமிழகமும் பசுமைப் புரட்சியைப் பரவலாக நடைமுறைப்படுத்திய ஒரு மாநிலம்தான் என்பதை இந்த இடத்தில் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

ஒரே நிறுவனத்தின் டெல்லியில் சேகரிக்கப்பட்ட மாதிரிகளுக்கும், மும்பையில் சேகரிக்கப்பட்ட மாதிரிகளுக்கும் இடையே பூச்சிக்கொல்லி எச்சத்தின் அளவில் வித்தியாசம் காணப்படுகிறது. இமாசல பிரதேசத்தில் சுத்திகரிக்கப்பட்ட பாட்டில் குடிநீரில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் குறைவாக இருந்துள்ளது. மாநிலத்துக்கு மாநிலம் குடிநீர் ஆதாரம் மாறுபடுவதில் இருந்து, அங்கே சுத்திகரிக்கப்பட்ட பின்பு கிடைக்கும் குடிநீரிலும் பூச்சிக்கொல்லி எச்சத்தின் அளவு மாறுபடுவது உண்மைதான். ஆனால், பூச்சிக்கொல்லி எச்சமே இல்லை எனும் நிலை இல்லை.

எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லை

ஆனால், இந்த விவகாரத்தில் மத்திய அரசின் கட்டுப்பாடுகள் குடிநீருக்கான தரத்தை உறுதிப்படுத்துவதாக இல்லை. சாதாரணக் குடிநீரில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருப்பதைக் கட்டுப்படுத்தும் இந்தியத் தரக்கட்டுப்பாட்டு அமைப்பின் (Bureau of Indian Standards - BIS) விதிமுறைகளிலும் தெளிவில்லை. அந்த அமைப்பு வகுத்துள்ள முறைப்படி பரிசோதனை மேற்கொண்டால், பாட்டில் குடிநீரில் மிக அதிக அளவில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருந்தால் மட்டுமே கண்டறிய முடியும்.

ஆனால், மிகக் குறைந்த அளவு பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருந்தாலும் நம் உடலுக்குப் பிரச்சினைதான். ஏனென்றால், குடிநீர் என்பது சுவாசத்துக்கு அடுத்தது. எல்லா நேரமும் தேவைப்படக்கூடியது; உணவைவிட அதிகமாக உட்கொள்ளப்படுவது; உடலின் பணிகளைச் சீராக வைத்திருப்பது. அதிலேயே பிரச்சினை என்றால், உடலுக்கு ஏற்பட உள்ள ஆபத்தின் அளவும் அதிகமாகத்தானே இருக்க முடியும்.

'பாட்டில் குடிநீரில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருக்கக்கூடாது' என்று பி.ஐ.எஸ். பொத்தாம்பொதுவாகத் தெரிவிக்கிறது. அதேநேரம், பாட்டில் குடிநீரில் கண்டறிய முடியாத அளவுக்குப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருக்கலாம் என்று தெளிவில்லாமல் கூறியுள்ளது. ஆனால், சி.எஸ்.இ. பரிசோதனை செய்த பாட்டில் குடிநீர் மாதிரிகளோ, நீர்நிலைகளில் கிடைக்கும் சுத்திகரிக்கப்படாத குடிநீருக்கான தரத்துடன்கூட இல்லை.

முழுமையாக அகற்றவில்லை

பாட்டில் குடிநீர் மாதிரிகளை மட்டுமல்லாமல், குடிநீர் சுத்திகரிக்கும் நிறுவனங்களில் சுத்திகரிக்கப்படுவதற்கு முந்தைய தண்ணீரைச் சி.எஸ்.இ. ஆய்வகம் பரிசோதித்தது. அதிலிருந்து சுத்திகரிக்கப்படாத தண்ணீரில் இருந்த பூச்சிக்கொல்லிகளும், சுத்திகரிக்கப்பட்டதாகக் கூறப்பட்ட பாட்டில் குடிநீரிலும் ஒரே மாதிரிப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்கள் இருந்தது கண்டறியப்பட்டது. நிலத்தடி நீர் மாசுபட்டிருப்பதற்கு இதுவே அத்தாட்சி.

எடுக்கப்படும் தண்ணீரில் இருந்து சுத்திகரிப்பு நிறுவனங்கள் பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்களை அகற்றுவதற்கான நடைமுறைகளை மேற்கொள்கின்றன. ஆனால், முழுமையாக அகற்றுவதில்லை. பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்களை நீக்குவதை உத்தரவாதப்படுத்தும் எந்தக் கடுமையான அரசு விதிமுறைகள் இல்லாமல் இருப்பதும், இதற்கு வசதியாக அமைந்துவிடுகிறது.

கண்காணிக்கப்படாத விதி

சி.எஸ்.இயின் பரிசோதனை முடிவுகளை அடுத்து, பாட்டில் குடிநீரின் தரக்கட்டுப்பாட்டை உறுதிப்படுத்தும் வகையில், அதிகபட்சப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் தொடர்பான விதிமுறைகளை ஜூலை 2003-ல் மத்திய அரசு வகுத்தது. அதன்படி தனிப்பட்ட ஒரு பூச்சிக்கொல்லி எச்ச அளவு ஒரு லிட்டர் தண்ணீரில் 0.0001 மில்லிகிராமும், மொத்தப் பூச்சிக்கொல்லி எச்ச அளவு ஒரு லிட்டர் தண்ணீரில் 0.0005 மில்லிகிராமும் இருக்கலாம் என்பது விதி.

ஆனால், இந்த விதிமுறைகள் நடைமுறையில் எப்படிக் கடைப்பிடிக்கப்படுகின்றன? இந்த விதிமுறைகளை மீறியதாக இதுவரை எந்த நிறுவனமாவது பிடிபட்டிருக்கிறதா? இந்தக் கேள்விகளுக்கெல்லாம், ‘இல்லை’ என்ற ஒற்றை பதில்தான் இருக்கிறது. அப்படியானால், வெறுமனே விதிமுறைகளை வகுத்துவிட்டு, அரசு பேசாமல் இருப்பதால் என்ன பயன்?

பாட்டில் குடிநீரில் இருக்கும் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம், ஏற்கெனவே மோசமாக உள்ள பொதுச் சுகாதாரப் பிரச்சினை மோசமடைவதற்கு மிகப் பெரிய அளவில் வழிகோலும். குடிநீரை அதிகம் குடிப்பதாலும், உடலில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகச் சேரும் நஞ்சு நோயெதிர்ப்பு சக்தியைப் பாதிக்கும் என்பதாலும், பாட்டில் குடிநீருக்கான கட்டுப்பாடுகளை அரசு கடுமையாக்க வேண்டும். அதை நடைமுறைப்படுத்துவதிலும் தீவிரம் காட்ட வேண்டும் என்பதுதான், இதற்கு ஒரே தீர்வு. நிலத்தடி நீர் சுரண்டப்படுவதைத் தடுக்கவோ, சுகாதாரமான தண்ணீர் விநியோகத்திலோ தீவிரம் காட்டாத அரசு, பாட்டில் குடிநீரின் தரத்தை உறுதிப்படுத்துவதில் இனிமேலாவது அக்கறை காட்ட வேண்டும்.

ஆரோக்கியமான தண்ணீர் எது?

நம் உடலில் 55 - 75 சதவீதம் தண்ணீர்தான். இந்தச் சமநிலை குலைந்தால், உடல் ஆரோக்கியம் பாதிக்கப்படும். எனவே, தினசரிக் குறிப்பிட்ட அளவு தண்ணீர் குடிப்பது அவசியம். பாதுகாப்பான தண்ணீர் எப்படிக் கிடைக்கும். விளக்குகிறார் டாக்டர் கு. கணேசன்:

l நாம் குடிக்கப் பயன்படுத்தும் எந்த ஒரு தண்ணீரையும் அது புட்டியில் அல்லது கேனில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தாலும் சுத்தமான பருத்தி துணியில் வடிகட்டி, குறைந்தது 10 நிமிடங்களுக்குக் கொதிக்க வைத்து ஆற வைத்துக் குடிப்பதுதான் ஆரோக்கியம். இதுதான் குடிநீரின் சுத்தத்துக்கு நம்பகமானது.

l தண்ணீரை மைக்ரோவேவ் ஓவனில் கொதிக்கவைப்பது இன்னும் நல்லது என்று கருதப்படுகிறது. விரைவாகவும் கொதிக்க வைத்துவிடலாம்.

l ஏற்கெனவே, சுத்தப்படுத்தப் பட்டதாகக் கூறிக் கொண்டுவரப்படும் கேன் மற்றும் பாட்டில் தண்ணீரை இப்படி மீண்டும் கொதிக்கவைப்பதால் அதில் உள்ள தாதுச்சத்துகள் குறைந்துவிடுமோ அல்லது அழிந்துவிடுமோ என்று பயப்பட வேண்டாம். நமக்குத் தேவைப்படுகிற தாதுகளின் அளவு மிக மிகக் குறைவுதான். எனவே, கொதிக்க வைப்பதன் மூலம் நமக்குத் தேவையான அளவுக்கான தாதுகள் எஞ்சியிருக்கும்.

l கிணற்றுத் தண்ணீரைக் குடிநீராகப் பயன்படுத்த விரும்புகிறவர்கள், அதைக் கொதிக்கவைப்பதற்கு நேரம் இல்லை என்று கருதினால் இப்படிச் செய்யலாம். நீங்கள் பயன்படுத்த இருக்கிற தண்ணீரில் உள்ள குளோரின் அளவை ஒருமுறை பரிசோதித்துக்கொள்ளுங்கள். அது ஒரு சதவீதமாக இருக்குமானால், ஒரு காலன் தண்ணீருக்கு 40 சொட்டு குளோரின் ஊற்றுங்கள். அது 6 முதல் 8 சதவீதமாக இருக்குமானால் 8 சொட்டு குளோரின் அல்லது 9 முதல் 10 சதவீதமாக இருக்குமானால் 4 சொட்டு குளோரின் என்ற கணக்கில் தண்ணீரில் ஊற்றிக் கலந்து, அரை மணி நேரம் கழித்துக் குடிக்கப் பயன்படுத்தலாம்.

l தண்ணீரைச் சுத்தப்படுத்துவதற்கு அயோடின் மாத்திரை இருக்கிறது. அது தயாரிக்கும் நிறுவனத்தைப் பொருத்து, அதை பயன்படுத்த வேண்டும். இந்த மாத்திரையைத் தண்ணீரில் கலந்து அரை மணி நேரம் கழித்துப் பயன்படுத்த வேண்டும். தைராய்டு பிரச்சினை உள்ளவர்கள் இந்தச் சுத்திகரிப்பு முறையைப் பின்பற்றுவதற்கு முன் குடும்ப மருத்துவரின் ஆலோசனையைப் பெற்றுக்கொள்வது நல்லது.

கொஞ்சம் அமுதம் கொஞ்சம் நஞ்சு 8: அதைக் குடிக்காதீங்க!

ஒரே ஒரு நாள் வெளியில் தண்ணீர் குடித்துவிட்டாலும்கூட, உடனே சிலருக்குச் சளி பிடித்து மூக்கு ஒழுக ஆரம்பித்துவிடும், தொண்டை கட்டிக்கொள்ளும், காய்ச்சலும்கூட எட்டிப்பார்க்கலாம். டாக்டரிடம் போனால், அவர் முதலில் கேட்கும் கேள்வி, “வெளியே தண்ணீர் குடித்தீர்களா?” என்பதுதான்.

பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்புவரை பாட்டில் குடிநீரை வாங்கிக் குடிப்பதைப் பரவலாகப் பார்க்க முடிந்ததில்லை. போகுமிடத்தில் கிடைத்த தண்ணீரைத்தான் எல்லோரும் குடித்துக்கொண்டிருந்தோம். எல்லா நேரமும் பெரிய நோய்கள் தொற்றிக்கொண்டிருக்கவில்லை. ஆனால், இன்றைய நிலைமை தலைகீழாக இருக்கிறது. என்ன நோய் தொற்றிவிடுமோ என்ற அச்சத்தில், பலரும் லிட்டருக்கு 15 ரூபாய் கொடுத்து பாட்டில் குடிநீரை நம்பிக் குடிக்கிறோம்.

என்ன இருக்கிறது?

கல்யாணம்-காதுகுத்து-பிறந்தநாள்-புதுமனை புகுதல் என்று எந்த வீட்டு நிகழ்ச்சி, திருவிழா என பார்க்கும் இடமெல்லாம் பாட்டில் குடிநீரே தரப்படுகிறது. ஒவ்வொருவருக்கும் தனித்தனியாகத் தர வசதியாகக் குட்டிக் குட்டி பாட்டில்களில் தண்ணீர் அடைத்து விற்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு கொண்டாட்டம் முடிந்த பிறகும் தூக்கியெறியப்படும் பிளாஸ்டிக் குப்பையின் அளவு பிரம்மாண்டமாக இருக்கிறது. மற்றொரு புறம் இவ்வளவு செலவு செய்து குடிக்கும் தண்ணீர் பாதுகாப்பானதாக இருக்கிறதா?

இல்லை என்கிறது ‘அறிவியல், சுற்றுச்சூழல் மையம்’ (சி.எஸ்.இ.) 2003-ல் நடத்திய பரிசோதனை முடிவு. இந்தப் பரிசோதனைக்காக மும்பை, டெல்லியில் சேகரிக்கப்பட்ட பாட்டில் குடிநீர் மாதிரிகளில் நாம் எதிர்பார்ப்பதை விடவும், மிகவும் ஆபத்தானதாக இருந்திருக்கின்றன. பாதுகாப்பான குடிநீருக்காகத் தரநிர்ணயம் செய்யப்பட்ட அளவை விடவும், அதிகப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்கள் இவற்றில் நிறைந்திருந்தன. குறைந்தபட்சம் ஐந்து பூச்சிக்கொல்லிகள் இருந்திருக்கின்றன.

எப்படி வந்தது?

இந்த வேதியியல் பகுப்பாய்வு பரிசோதனையை டெல்லியைச் சேர்ந்த சி.எஸ்.இ. மாசுபாடு கண்காணிப்பு ஆய்வகம் மேற்கொண்டது. அதில், அதிகம் விற்பனையாகும் பிரபல வணிக நிறுவனங்களின் பாட்டில் குடிநீரில் வயல்வெளியில் தெளிக்கப்படும் லிண்டேன், மாலத்தியான், குளோர்பைரிஃபாஸ், டி.டி.டி. ஆகிய பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்கள் இருந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

இன்றைக்குப் பெரும்பாலான குடிநீர் சுத்திகரிப்பு நிறுவனங்கள் புறநகர் பகுதிகளிலும், கிராமங்களிலும் வயல்வெளிகளுக்கு அருகேதான் தங்களுடைய சுத்திகரிப்பு நிலையங்களை அமைத்துள்ளன. அங்கு ஆழ்குழாய் கிணறு மூலம் நிலத்தடி நீர் எடுக்கப்பட்டுச் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது. இங்குதான் தொடங்குகிறது பிரச்சினை. எடுக்கப்படுவது நிலத்தடி நீர்தான் என்றாலும், பசுமைப் புரட்சி காலத்திலிருந்து கிட்டத்தட்ட 50 ஆண்டுகளுக்கு மேலாகக் கட்டுப்பாடு இல்லாமல் ரசாயனப் பூச்சிக்கொல்லிகள் பயன்படுத்தப்பட்டுவருவதே, நிலத்தடி நீர் மாசுபாட்டுக்குக் காரணம் என்கிறது சி.எஸ்.இ நிறுவனம். சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்களும் இதையே வலியுறுத்துகிறார்கள்.

பூச்சிக்கொல்லி நீங்கவில்லை

மிகவும் குறைந்த விலையில் கிடைக்கும் நிலத்தடி நீரை உறிஞ்சி, தூய்மைப்படுத்தி, பாட்டிலில் அடைத்துப் பல மடங்கு விலையேற்றி பாட்டில் குடிநீர் உற்பத்தியாளர்கள் விற்கிறார்கள். நிலத்தடி நீர் கடுமையாக மாசுபட்டிருப்பது ஒருபுறம், மற்றொருபுறம் சுத்திகரிப்பு நடவடிக்கையில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் முழுமையாக நீக்கப்படுவதும் இல்லை.

இன்றைக்குக் குக்கிராமத்தில் உள்ள சிறிய கடைகளிலும்கூட பாட்டில் குடிநீர் கிடைக்கிறது. வீடுகளுக்கான குடிநீர் தேவைக்குத் தனித்தனி பாட்டில்களாக வாங்காவிட்டாலும், சென்னை போன்ற நகரங்களில் பப்பிள் டாப் பிளாஸ்டிக் கலன்களில் சுத்திகரிக்கப்பட்ட தண்ணீர்தான் வாங்கப்படுகிறது. இதற்கும் மேற்கண்ட சுத்திகரிப்பு முறையே பின்பற்றப்படுவதால், அவற்றிலும் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் இருக்கலாம்.

படியும் நஞ்சு

இருந்தபோதும், சுத்திகரிக்கப்பட்ட குடிநீரைக் குறைவாகத்தானே குடிக்கிறோம் என்று சிலர் நினைக்கலாம். நம்மில் பெரும்பாலானோர் அதை அனுதினமும் குடித்துக்கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

இந்தப் பூச்சிக்கொல்லி எச்சங்களால் யாரும் உடனடியாக இறந்துபோய்விட மாட்டார்கள் என்பது உண்மைதான். அதேநேரம் நம் உடலில் உள்ள கொழுப்பின் மீது இந்த எச்சங்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் படிவதால், சீரமைக்க முடியாத உடல்நலக் கோளாறுகள் எதிர்காலத்தில் ஏற்படலாம்.

பயமுறுத்தும் பாதிப்புகள்

பாட்டில் குடிநீரில் இருக்கும் நஞ்சு நீண்ட காலமாக உடலில் சேர்வதால் புற்றுநோய், கல்லீரல், சிறுநீரகங்களைச் சிதைக்கக்கூடியதாகவும், நரம்புமண்டலக் கோளாறுகளை உருவாக்கக்கூடியதாகவும், நோயெதிர்ப்புசக்தி குறைபாடு போன்றவற்றை ஏற்படுத்தவும் வாய்ப்புள்ளது. அதுமட்டுமல்லாமல் பிறக்கும் குழந்தைகளுக்குப் பிறவிக் குறைபாடுகள் ஏற்படவும் வாய்ப்புள்ளது.

நகரங்களில் வாழும் பெரும்பாலான கர்ப்பிணிகள் சுத்திகரிக்கப்பட்ட குடிநீரைத்தான் குடிக்கிறார்கள். அவர்களுடைய குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை என்னவென்று சொல்வது?

குளோர்பைரிஃபாஸ் என்ற வேதிப்பொருள் மிக மிக ஆபத்தானது. குழந்தையின் நரம்பு மண்டல வளர்ச்சியைக் கருவிலேயே பாதிக்கக்கூடியது. ஐரோப்பாவில் பூச்சிக்கொல்லி எச்சம் அனுமதிக்கப்பட்ட அதிகபட்ச அளவைவிட, சி.எஸ்.இ. பாட்டில் குடிநீர் பரிசோதனை மாதிரிகளில் குளோர்பைரிஃபாஸ் அளவு 400 மடங்கு அதிகமாக இருந்துள்ளது. பாட்டில் குடிநீர் மாதிரிகளில் மும்பை பாபா அணு ஆராய்ச்சி மையம் நடத்திய ஆய்வுகள் இன்னும் அதிர்ச்சியளிப்பவை. அதைப் பற்றி அடுத்த வாரம் பார்ப்போம்.

பாட்டில் குடிநீரில் பாக்டீரியா

சென்னையில் விற்பனை செய்யப்படும் பல்வேறு நிறுவனங்களின் சுத்திகரிக்கப்பட்ட குடிநீரில் தீமை பயக்கும் பாக்டீரியா இருப்பது சென்னை மாநகராட்சி மேற்கொண்ட பரிசோதனைகளில் தெரியவந்துள்ளது. சென்னையில் 450-க்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்கள் சுத்திகரிக்கப்பட்ட குடிநீரை விற்பனை செய்துவருகின்றன.

இந்த நிறுவனங்களிடமிருந்து 2007-2012-ம் ஆண்டுவரையிலான காலத்தில் பரிசோதிக்கப்பட்டதில், 70 நிறுவனங்களின் பாட்டில் குடிநீர் குடிப்பதற்கு உகந்தது இல்லை என்று மாநகராட்சி தெரிவித்துள்ளது. இதில் சில நிறுவனங்கள் தரமில்லாத குடிநீரை விநியோகித்ததற்காக மீண்டும் மீண்டும் பிடிபட்டிருக்கின்றன. சுத்திகரிக்கப்படாத தண்ணீர் கேனில் அடைத்து விற்கப்படுவது இதற்கு முக்கியக் காரணமாகக் கூறப்படுகிறது.

இந்தக் குடிநீர் மாதிரிகளில் கோலிஃபார்ம், இ. கோலி போன்ற ஆபத்தான பாக்டீரியா இருந்ததே இதற்குக் காரணம். சில மாதிரிகளில் 100 மில்லியில் இ. கோலி 1,200-ம், 100 மில்லியில் கோலிஃபார்ம் 200-ம் இருந்தன. இ. கோலி பாக்டீரியாவால் வயிற்றுவலி, வயிற்றுப்போக்கு, வாந்தி, காய்ச்சல் போன்ற பாதிப்புகள் ஏற்படலாம். சிறுநீரகச் செயலிழப்பை ஏற்படுத்தும் ஒரு வகை ஆபத்தான குறைபாடு (hemolytic uremic) உருவாகவும் வாய்ப்பு உண்டு.

Food inspectors in the soup

The Maggi fiasco reflects poorly on the government. Unless steps are taken to repair the damage, faith in the regulatory system is bound to be further eroded. We cannot imagine that the authorities were so callous, so cynical as to damage a carefully nurtured brand of noodles. While we hold no brief for Nestle India, the owner of the famous instant noodles brand, we cannot help comment on the grave infirmities in the official case. The authorities plunged headlong to ban the brand without pausing for a moment that their rough and ready action might militate against all cannons of justice and fair play. The chronology of the case against Maggi began with a food inspector in a remote district of UP collecting a random sample and subjecting it to a lab test. That was in early May last year. The lab finding, it was claimed, found monosodium glutamate in Maggi. A notice was served to Nestle. Nearly a year later, Food Safety and Drug Administration, UP, ordered recall of the sample batch and a case was filed against Nestle, India. Soon other States got into the act, banning the popular noodles whose commercial ambassadors were some of the biggest stars of Bollywood. Indeed, there was talk of proceeding against Amitabh Bachchan and others who had been associated with the brand promotion. Nestle was forced to withdraw the noodles from all over the country. Its brand was under attack and it could not allow it to be damaged further. Some 30,000 tonnes of the noodles were slated for the incinerators, though the case that these were all contaminated with excessive monosodium glutamate became untenable by the day. After a challenge in the Bombay High Court, Nestle was allowed to export the noodles made in India. Earlier, Singapore, with some of the most strict food safety laws on its statute book, declared India-made Maggi noodles safe for human consumption. Indeed, the US Food and Drug Administration too certified Nestle’s instant noodles safe. No excess lead was found in Maggi. But here in India, the Ministry of Consumer Affairs launched a class action suit, seeking Rs. 640 crore in damages. This is the first ever class action suit to be filed against anyone in the country. Though the pioneering suit might be welcome for no other reason than that a much-needed lacunae in jurisprudence could be met, but a wrong case was picked up to make an example of Nestle. In fact, from the above reiteration of events leading to the blanket ban on Maggi, it would seem that Nestle is the wronged party. Overzealousness of the UP food inspectors who were competing with one another to take credit for having `found’ lead in Maggi triggered the controversy. This has a bearing on the country’s image for failing to put in place a stable and reliable regulatory system. The fact that we still lack modern food testing laboratories is also acknowledged by the Minister for Food Processing Harsimrat Kaur Badal. The articulate minister while welcoming the Bombay High Court order lifting the ban on Maggi lamented the lack of transparency and clear-cut protocols for the food processing industry. Haphazard testing by inspectors in ill-equipped labs can ruin a brand’s image. In this case, Nestle was made to put up with a lot.

In the initial stages, the UP FDA went hammer and tongs against Maggi, giving media interviews and claiming that it might have saved millions of children from health damage. They did not care for a repeat test from another reputable lab before condemning Maggi as bad for consumption. Consumer Affairs Minister Ram Vilas Paswan will compound the wrong against the company by persisting with the class action case. Following the Bombay High Court order on Thursday, which charged the national food regulator with arbitrary action unheeding the principles of natural justice, there is no ground for filing the class action suit. Nobody in his right mind can defend spurious foodstuffs or contaminated packaged foods. But, at the same, recklessness in proceeding against food companies without a valid reason must be avoided. At a time, when India is keen to woo foreign investors, when the Government is exerting its energies to put in place a fair and transparent regulatory system, the Maggi episode reflects poorly on all the people involved who had rushed to ban it. Hopefully, the FDA would not repeat the blunder.

A noodle-soup lesson

The Bombay high court’s order striking down the ban on Maggi noodles by the Food Safety and Standards Authority of India (FSSAI) has come as a relief not only for Maggi’s makers, Nestle, but for the Rs 3,500-crore noodle industry which has been in the doldrums since Nestle was not only the leader but Maggi accounted for the bulk of the Rs 3,500-crore business.

The other brands also saw their sales dip and some even recalled their products. The relief is conditional on the testing of Maggi by laboratories certified by the National Accreditation Board for Testing and Calibration. FSSAI ended up with egg on its face as the court hauled it up for lack of transparency and passing orders in an “arbitrary manner”. Nestle, on the other hand, had the advantage of being given a clean chit for its noodles by regulators in the UK, US and several other countries.

Besides, the regulator had not followed the principles of natural justice, the court observed. Nestle claimed it was not even informed before the ban was imposed and could not present its side. The government does not seem in a mood to challenge the order of the Bombay high court, but FSSAI is adamant about going ahead with its Rs 650-crore class action suit, which is significant as it is the first class action suit in the food segment in India. Whichever way this controversy ends, it has served a purpose, namely that whether its a multinational or a domestic company, or even the regulator, no one is above the law. This goes for all kinds of consumer goods, not just food items.

A ban and some questions

There has been little logic or clarity to the government’s actions around banning a popular brand of noodles, and now its unbanning by the Bombay High Court is unlikely to clear the air either. In June, the Food Safety and Standards Authority of India (FSSAI) said the snack, Maggi, was found to be “hazardous and unsafe for human consumption”. This followed from samples testing positive in some States for high levels of lead and monosodium glutamate (MSG), according to the FSSAI. Simultaneously, samples tested in other States came back with a certification of safety; Nestle, the manufacturer, said that 2,700 samples had been tested in India and abroad during the last few months and that all of them were found to have levels of lead far below the danger mark. The company maintains that it does not add MSG to its noodles. However, panic set in swiftly; the product went off the shelves across the country, partly in response to bans by individual States, and partly as a result of consumer fears. The High Court has now found that no opportunity was given to the company to prove its side before the ban was imposed, and that the tests were not conducted in accredited laboratories. While lifting the ban, it ordered further tests that follow proper norms. A class action suit against Nestle filed by the government before the National Consumer Disputes Redressal Commission remains in process.

These contradictory signals leave the consumer confused and unsure where to turn for authentic information. When taking on a powerful multinational, the FSSAI should have been equipped with the full facts before putting what now appears to be half-baked information into the public space. If the food regulator is unable to follow proper norms, the consumer is left with little confidence that it is properly regulating the manufacture and sale of thousands of other potentially harmful food products in the Indian market, ones that are particularly prone to adulteration. There is little standardisation in food testing procedures, and laboratories — there are already too few of them — may throw up wildly differing results. In such a situation, Indian consumers, particularly parents of little children, are often forced to look up whether a particular ingredient in permitted by food regulators in the United States or the United Kingdom, given the utter lack of proactive, reliable information from their own food regulator. Companies will meanwhile have grounds for grievance against the FSSAI for the loss of revenue and reputation they might unfairly suffer. If India intends to ensure stringent food norms, it will need to be armed with the facts. Unsubstantiated warnings that have to be rolled back in no time inspire confidence about them in neither the consumer nor the industry.

Inspections for food safety during Onam

Now, eat your Onam payasam on Vishu

Not only ‘payasam’, but curries such as ‘kurukku kalan’, ‘pulisseri’, ‘puli inji’ and ‘onion sambar’ can be stored in room conditions for at least six months without any deterioration in taste or flavour, thanks to a method developed by fisheries technologists.

CIFT introduces a technology to store food in room conditions.

Here is a good news for the foodie in you! Soon, you can keep your favouritePalada payasam or Pazham pradhaman ready to eat for months.

Buy and store sufficient quantities of your preferred food, including payasam and curries such as Kurukku Kalan, Pulisheri, Puli inji and Onion Sambar. It can be stored in room conditions for at least six months without any deterioration in taste or flavour, thanks to a technological intervention from fisheries technologists.

The support for keeping these vegetarian dishes safe for consumption comes from Fish Processing Division (FPD) of the Central Institute of Fisheries Technology (CIFT).

The Institute has helped a prominent local caterer to process and store as many as 13 food varieties, including sambar for feasts, Avial, Chappathi Kuruma and Masala curry, without refrigeration.

While the Institute took care of the technology part of the safe-to-eat products, the Centre for Food Research and Development (CFRD), Konni, chipped in with the design of the processing plant, which was inaugurated on Wednesday.

While there is a huge demand for ready-to-eat food products, there are also several health concerns over the adulteration and preservatives in them. “The FPD has helped in producing safe and shelf-stable food products,” said C.N. Ravisankar, Director of the Institute.

“Preservative-free and shelf-stable products are developed by applying heat under very high pressure conditions in a closed vessel, killing the pathogens and spoilage microorganisms,” he explained.

In designing the plant, care was taken to avoid cross-contamination in food stuff and ensure maximum food safety for the products. The principles of Hazard Analysis and Critical Control Points, a food safety management system, were also applied, said M.K. Mukundan, Director of the CFRD.

The products from the plant are expected to hit the market during the current festival season.

DINAMALAR NEWS

HAPPY INDEPENDENCE DAY!!!